«کمالی» یکی از دوستانش می گوید: موقعی که در بیرجند درس می خواند با تعدادی از بچه ها که وضعیت مالی آنان خوب نبود، زندگی می کرد و با این که وضعیت مالی خانواده اش خوب بود، لباس نو نمی پوشید و وسایل خوبش را به دیگران می بخشید. اوقات فراغت به پدرش در کارهای کشاورزی کمک می کرد و به مطالعه کتاب های علمی و پزشکی علاقه خاصی داشت. از جوانان فعال روستا بود، با نوشتن نامه به مسئولان قاینات و بیرجند پیگیر رفع مشکلات روستا می شد.
پس از اتمام خدمت سربازی سال 1356 برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی به فیلیپین رفت و با اوج گرفتن انقلاب او نیز در کشور فیلیپین عضو انجمن اسلامی دانشجویان ایرانی شد و مبارزه علیه رژیم شاه را از همان جا شروع کرد و با همکاری جمعی از ایرانیان تظاهراتی برپا کرد که به تصرف سفارت ایران در فیلیپین منجر شد. همین امر موجب شد تا از سوی ماموران مورد ضرب و جرح قرار گیرد. او پس از مدتی بازداشت و تحمل مشقت و رنج فراوان، اواخر سال 1357 به ایران بازگشت.
