ضرورت توجه به منابع معدنی و نفت و گاز و ذخیره و استفاده بهینه آن، به عنوان یکی از راهبردهای اساسی جمهوری اسلامی ایران از ابتدای انقلاب به آن اشاره شده است، اما با توجه به فهم نخبگانی در خصوص استفاده صحیح از آن در میان افکار عمومی و برخی مسئولین این ضرورت درک و فهم نشده است.
استفاده از منابع طبیعی، بهره‌مندی از توان محیطی برای بهبود اقتصاد ملی و درآمدزایی در جهت منافع ملی امری است مورد اتفاق و بدیهی که تجربه جهانی به این امر اهتمام دارد. اما چرا ما نتوانسته ایم از این موهبت و نعمت های الهی به درستی به نفع اقتصاد ملی استفاده کنیم، علت اش عدم داشتن دید استراتژیک در مسئولین دولتی و مجلس در جریان قانون گذاری و اجراست.
